Under construction

Voor de zekerheid hier nog maar even vermelden dat de site under construction is.

Myalgie (oftewel spierpijn)

Omdat ik momenteel spierpijn heb, toch maar eens uitgezocht wat het nu eigenlijk is. Wat blijkt: er is geen verklaring voor deze pijn. Lang werd gedacht (en ik dacht ook dat het zoiets was), dat er tijdens het sporten dan kleine beschadigingen ontstonden aan de spieren. En dat is dus niet zo.

Prof. dr. Lars-Eric Thornell, hoogleraar anatomie aan de universiteit van het Zweedse Umeå, had moeite met die redenering. Waarom zou een spier een trauma nodig hebben om sterker te worden? Hij kon dat niet rijmen met de waarneming dat sporters die ondanks flinke spierpijn blijven doortrainen, toch beter worden. ‘Als er sprake zou zijn van beschadigingen, compleet met ontstekingsreacties en zwellingen, zou een atleet die met spierpijn traint zichzelf moeten slopen en dat is niet zo.’

Thornell en zijn pupil Ji-Guo Yu lieten een grote groep studenten (op vrijwillige basis) vijftien keer achter elkaar de trappen tussen de begane grond en de tiende verdieping van het universiteitsgebouw op en af rennen. Na afloop namen ze met tussenpozen weefselmonsters van zowel de afgebeulde vrijwilligers als van toekijkende studenten die als controlegroep fungeerden. Analyse van de weefsels bracht aan het licht dat de op de proef gestelde spiercellen geen spoortje weefselschade of ontsteking vertoonden. ‘Integendeel, de gepijnigde spieren waren bezig zich op te bouwen,’ zegt Thornell. ‘Er was sprake van een snelle toename van het aantal sarcomeren, de kleinste structuren in de spier. Al na enkele uren zagen we sterker en langer, kortom beter spierweefsel.’

‘Het enige wat we kunnen zeggen is dat je rustig kunt doortrainen met de vage, zeurende pijn die ontstaat als je je grenzen hebt verlegd,’ zegt Thornell. ‘Pas wel op als je plotseling een intense, scheurende pijn ervaart. Dan heb je waarschijnlijk een spierscheuring opgelopen en moet je wel degelijk rust nemen.’ - bron

Moraal van dit verhaal: lekker doortrainen als je (een beetje) spierpijn hebt.

Overtraind

Op dinsdag had ik voor het eerst gefitnesst en de dag erna had ik wat spierpijn. Om dit te bestrijden dacht ik dat het goed was om even wat baantjes te gaan trekken in het warme zwembad. Dat dacht ik verkeerd. Vandaag - donderdag - heb ik nog meer spierpijn dan gisteren en ik vrees dat ik zowel vandaag als morgen rustig aan moet doen.

Het meeste last heb ik van mijn biceps, maar ook de triceps, quadriceps en grote rugspier zijn overbelast. Vandaag maar warm aankleden en veel drinken. Dat helpt bij mij het best.

Weer fitnessen

Gisteren voor het eerst sinds lange tijd weer eens wezen hardlopen. In de sportschool op een loopband, dat wel. Vooraf wat compound trainingen gedaan met dumbbells en vervolgens twee setjes gelopen van 15 en 10 minuten. De afstanden? Niet echt om naar huis te schrijven, want ik liep met een gemiddelde van circa 8,5 km/u. Wel een heuvelloop om mijn knieheffen te verbeteren. Moe was ik niet echt, ma...ar het belangrijkste was dat mijn knie zich goed hield.

De komende tijd is het van belang om niet de duur van de belasting uit te bouwen, maar juist het langzaam opbouwen van de snelheid bij een gelijkblijvende duur. Dit moet ervoor zorgen dat mijn knie zich verstevigt en mijn basissnelheid wordt verhoogd.

Als ik – zonder pijn aan mijn knie – twee keer 15 minuten loop met een snelheid van 14 km/u, dan mag ik van mijzelf de duur gaan verhogen. Meest moeilijke van dit moment? Niet mijn grenzen op gaan zoeken.

Door de compound trainingen wel wat spierpijn (biceps, triceps en brede rugspier), dus vandaag rustig aan doen. Dat wordt een duurtraining in het lekkere warme zwembad. Honderd baantjes in ongeveer 50 minuten; zo lang het maar ‘lekker’ blijft gaan.

Btw: door het schrijven van deze teksten over mijn ambitie om een (kwart) triathlon te doen, hoop ik mij beter aan mijn trainingsschema te houden en rustig aan te blijven doen.

(12 oktober 2011)

First post

Op de een of andere manier is het idee om een triathlon te doen in mij opgekomen. Hoe? Ik weet het niet maar momenteel is het het eerste waar ik aan denk als ik opsta en denk er nog aan als ik ga slapen. Na het zien van deze YouTube-documentaire was ik helemaal hooked.

De laatste twee jaar zwem ik steeds meer en het bevalt me goed. Vroeger veel aan h...ardlopen gedaan maar door een blessure is daar de klad in gekomen. Later een MTB gekocht maar daar fietste ik slechts sporadisch op. Vanuit hier is de optelsom naar een triathlon eenvoudig.

Mijn voornemen is nu om te trainen voor de kwart triathlon van Terheijden op 10 juni 2012. Dit houdt in dat ik eerst 1 km moet zwemmen, dan 40 km moet fietsen en vervolgens nog 10 km moet lopen. Momenteel zwem ik makkelijk 1.000 meter (40 baantjes) in circa 17 minuten. Mijn snelste 10 km hardlopen deed ik circa 32 minuten. Mijn enige test tot nu toe op de weg met een mountainbike was 30 km en daar deed ik 75 minuten over. Als je de twee overgangen meeneemt, denk (hoop) ik dan uit te komen op een tijd van circa 01:45. Ik ben benieuwd of ik daar nog terug op moet komen.

Of dit ooit leidt tot het volbrengen van een Ironman (een volledige triathlon van 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en vervolgens een volledige marathon lopen van 42,195 km)?

Dat ik momenteel alleen kan trainen op een mountainbike, vind ik wel jammer maar mijn bankrekening staat het niet toe dat ik racefiets koop. En trappen is trappen, dus pedaleer ik er maar lekker op los op mijn MTB.

Maar mijn belangrijkste zorg is te kijken of mijn knieblessure niet gaat opspelen. Langzaam opbouwen dus. Hardlopen niet zien als cardiovasulaire training. Met korte gelijkmatige stukjes beginnen en dan maar niet moe worden.

Misschien ook wel wat gaan fitnessen. Enerzijds wat aan spinning doen en vervolgens wat lopen op de band, maar compoundtrainingen om mijn hele lichaam (en knie in het bijzonder) sterker te maken.

Maar wat de toekomst ook brengt: nu ga ik naar het zwembad en eens kijken of ik mijn tijd op de 1.000 meter kan verbeteren...

(geschreven op 7 oktober 2011)